براي کساني که هنوز سرود " أی ایران، أی مرز ..." را با صدای بلند می خوانند!پس از سال 1303 شمسی= 1924 میلادی، که سیاست انگلیس پس از سالها توانست سربازان گمنامی مثل رضا میر پنج وزاهدی وتعدادی دیگر را از ارتش قزاق به نیروهای ژنرال "آیرونساید" خود منتقل و مشغول تربیت آنها شدند، نه رضا میرپنج فکر می کرد که ممکن است روزی انگلیسها، او را به جزیره موریس تبعید کنندØ› ونه انگلیسها هرگز فکر کردند ممکن است جنگ آینده هیتلر آنها را از 47 مستعمره کوچک و بزرگ خود خارج کند، ورهبری جهان غرب را به آمریکا واگذار کند.والبته معروف است که امریکای روزولت وشوروی استالین بودند پیروز آن جنگ جهانی، جنگی که به آنها فرصت داد تا پس از 1946، رهبری جهان را بین خود تقسیم کنند، وخصوصا اروپا را، وانگلیس البته پس از جنگ در نقش همیار و هم پیمان امریکا، به درجه چندمی در سیاست جهانی به عقب رانده شد.در این مرحله تاریخی که ما در آن زندگی می کنیم هم نه شوروی بر جای مانده در مقابل آمریکا، ونه امریکا پس از قمارهای جنوب شرق آسیایش وخصوصا پس از آخرین جنگهایش در افغانستان وعراق و...دیگر توان آنرا دارد تا حرف خود را به کرسی بنشاند، اما ایران که باکمک شوروی وانگلیس وامریکا در جنگ جهانی دوم توانست در 21 آذر(1946) کردستان وآذربایجان جنوبی را برای بار دوم اشغال کند، با تمام هایهوی ابر قدرتی منطقه ایش، با نیرومند شدن جنبش آزادیخواهانه ملتها غیر فارس در سالهای اخیر، چرخهای امپراطوریش به سراشیبی تندی افتاده که به زودی شاهد سقوط آن به دره تقسیم وتففک خواهیم بود همچنانکه در شوروی حادث شد.در سالهای اشغال گذشته، ملتهای غیر فارس هم تا چند سال پیش هیچیک شعار استقلال سر نداده بودند، وهیچیک دست به سلاح نبرده بودند ومبارزات حزب دمکرات کردستان وکومله، جبهات آزادیبخش احواز وزرمبش بلوچستان تنها نیروهای ملتهای غیر فارس بودند که مبارزه را تحت شعار" دمکراسی برای ایران، خود مختاری برای ملت خود " تشدید می کردند.امروزه اما، هدفهای استراتژیک سازمانهای ملی ملتهای تحت ستم رنگ دیگری گرفت، وعملا نه تنها شعارومبارزه برای خود مختاری از صحنه خارج گردید بلکه، فقط جزئی از سازمانهای سیاسی ملتهای غیرفارس به شعار حق تعیین سرنوشت در چهارچوب ایران( فدرالیسم) وتشکیل مجلس موسسان وقانون کنفدرالی جدید اکتفا کرده اند، و اکثریت فرزندان ملل تحت ستم و سازمانهای سیاسی آنها مبارزه استقلال طلبانه خود را آغاز نمودند، واین سازمانهای تازه نفس، هم اینک نیروی عمده صحنه ایرانند که سرنوشت ملتها وآینده ایران اشغالگر را خود تعیین خواهند کرد.تعداد سازمانهای سیاسی استقلال طلب ملتها که عمدتا از بطن تشکهای قدیمی خارج گردیدند، تعدادشان به دهها رسیده است، وبا توحد نیروهایشان که در بعضی مناطق این روند بسرعت پیش می رود، می روند تا تشکلاتی بزرگی باشند. در این مرحله سازمانهای سیاسی ملت کرد از 4 سازمان تجاوز کرده وتعداد سازمانهای مبارز استقلال طلب بلوچ هم به این رقم وبیشتر رسیده و درکنار آنها تعدادی سازمانهای سیاسی استقلال طلب آذری نیز وجود دارند، اما سازمانهای استقلال طلب احواز که تعداد آنها به بیش از 10 سازمان می رسند "بجز یک حزب فدرالیست" که آن هم مورد قبول دوستان ایرانیش نیست، همه استقلال طلب هستند.تغییر جالب توجه بزرگی که در صحنه سیاسی ایران برای اولین بار پس از نزدیک به 90 سال اشغال حاصل شده، در سالهای اخیر، همآهنگیها و وحدت عملی است که نه تنها در میان سازمانهای سیاسی هریک از ملتها برای رسیدن به استقلال حاصل شده، بلکه همآهنگیهایی که بین سازمانهای سیاسی ملتهای مختلف تحت اشغال صورت گرفته، که نمونه آن تشکیل " اتحاد ملل تحت ستم ONUI" است که از 8 سازمان سیاسی مبارز برای استقلال مناطق احواز، کردستان، آذربایجان جنوبی وبلوچستان، برای مبارزه مشترک تشکیل گردیده است( 3 سازمان متحد کرد، 3 سازمان متحد احوازی، 1 سازمان بلوچ و1 سازمان آذری وتعداد زیادی سازمانهای غیر مشارک در اتحادهای موجود).این سازمانها، با توجه به پشتوانه وسیع مبارزاتی ملتهایشان ومبارزات طولانی سازمانهای سیاسی ملتهایشان در گذشته، توانائیهای مبارزاتی نیرومندی را پایه گذاری کرده، وامروزه از پشتیبانی وسیع ملتهای خود برخوردار هستند وتوانستند بسرعت به توسیع مبارزات مردمی ومیدانی خود موفق گردند ونیز همکاریهای نزدیک بین آنها که در زمینه های سیاسی ومردمی توسعه یافته است، بزودی به همکاریهای مبارزاتی میدانی در داخل ایران منتقل می گردند. اتحاد ملل تحت ستم ONUI، اتحادی است که برای مبارزه مشترک برای آزادی سرزمینهای ملتهای غیر فارس تشکیل یافته، و هرگونه طرح ایرانی مشترک برای آینده ملتها خود را نفی نموده واراده هریک از ملتهای تحت اشغال را تنها اراده تصمیم گیری برای سرنوشت سرزمین آباء واجداد خود می پذیرد.این اتحاد با قبول حق تعیین سرنوشت برای ملتهای خود، که اصلی انسانی است وتوسط سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده وایران یکی از کشورهای عضو وامضاء کننده برای قبول این اصل است، با حرکت سیاسی ومردمی خود در سرزمینهای اشغالی دنبال، وبا مبارزه میدانی استقلال طلبانه، برای رسیدن به این حق عمل می کنند.ملتهای ما معتقدند که حق تعیین سرنوشت آنها حقی است مسلم که باید طی رفراندومی از تک تک ملتهایمان متحقق شود، وچنین رفراندومی باید پس از 5 سال خروج هرگونه نیروی مدنی ونظامی اشغالگران از منطقه اشغالی صورت گیرد، که در نهایت 5 سال حکومت محلی تام الأختیار ودور از هرگونه دخالت اشغالگران رفراندوم صورت می گیرد ورأی ملتهای ما البته باید رأی نهایی برای تعیین آینده ملتهای ما خواهد بود وسازمانهای سیاسی نیز بدون اینکه حق مسلم ملت خود را خدشه دارد کنند به آن پایبند خواهند بود. البته این بمعنی این نیست که سازمانهای استقلال طلب ملتهای ما مبارزه آزادیبخش خود را کنار کذارند بلکه برای مجبور کردن اشغالگران به قبول حقوق ما در تعیین سرنوشت خود، مبارزه ملتهایمان باید همآهنگ تر، منسجم تر، وموثر تر ادامه یابد.در این راستا ودر این مرحله، "اتحاد ملل تحت ستم"، تمامی سعی دارد تا تمامی آحاد وفرزندان ملل غیر فارس را باهم متحد کند تا برای به هدف رساندن مبارزات مبارزان ملت خود به سازمانهای مبارز خود به پیوندند، و تمامی شرایط مبارزاتی خود را برای رسیدن همه افراد ملتها را به همکاری وپشتیبانی وهمیاری مادی ورسانه ای وفرهنگی و..یاری دهد والبته کوشش بسیار خواهد کرد تا ملتهای تحت ستم هرچه سریعتر تشکلهای مدنی وپشتیبانی خود را برای پشتیبانی از جبهه مبارزه سازمانهای سیاسی استقلال طلب خود تشکیل دهند.اتحاد ملل تحت ستم، اتحادی است متکی بر نیروی ملتهای مبارزمان دارد وتمامی امکانات مبارزاتیش را از امکانات محلی ملی تأمین می نماید، لذا با قبول شهادت توسط مبارزان احزاب سیاسی، ملتهای ما برای آزادی می وسرزمین خود، انتظار می رود تا ملتهای ستم کشیده هم با تمام توان وبا استفاده از تمامی توانائیهای ذاتی- ملی، اقتصادی وفرهنگی برای پیشبرد موفقیت آمیز مبارزه قدم بردارند.اتحاد همچنین توقع دارد تا تمامی آزادیخواهان منطقه وجهان با ملتهای ما همکاری وهمیاری نموده و توقع دارد تا تمامی سازمانهای حقوق بشری واحزاب سیاسی وسازمانهای بین المللی ازاهداف حق طلبانه وعادلانه ملتهای محروم ما پشتیبانی، وما را در رسیدن به حقوق ملی خود در سرزمینهای آباء واجدادی مساعدت نمایند تا مانع هرگونه خونریزیهای بیشتر وتشنجهای سیاسی عمیقتر در آینده در این منطقه از جهان شوند، واجازه ندهند تا امپراطوری پوسیده وحکومتهای مستبد در ایران با سرکوب وقتل وشکنجه وکوچ دادن، مانع رسیدن بیش از 50 ملیون ملل غیر فارس را به حقوقشان گردند.محمود احمد احوازیسخنگوی اتحاد ملل تحت ستم(ONUI)