مورد استقلال کوزووایالات متحده قدم بزرگی را که اروپا هفته گذشته به هدف دستیابی به قاره ای یکپارچه، آزاد و در صلح برداشت مورد تایید قرار میدهد. برسمیت شناختن استقلال کوزوو هم مردمی را که در آنجا زندگی میکنند و هم همسایگانشان را آزاد میسازد تا بتوانند کشمکشهای دهه 1990 را پشت سر گذرانده و دید وسیعتری نسبت به یکی شدن با جامعه اروپای آتلانتیکی یکپارچه دنبال کنند.این موضوع آخرین مرحله فروپاشی کند یوگوسلاوی را عیان میسازد. برقراری صلح و سعادت در اروپا از اهداف بنیادین سیاست خارجی پرزیدنت بوش و دیگر کسانی بوده است که بمدت یک قرن پیش از او وجود داشته اند. ایالات متحده تعهد خود را نسبت به امنیت و سعادت اروپا از ورود به جنگ جهانی اول و 14 اصول پرزیدنت ویلسن در طول جنگ جهانی دوم، و برنامه مارشال، در حمایت از ناتو و گسترش اتحادیه اروپا پس از فرو افتادن دیوار برلین نشان داده است. از سال 1989 آلبانیایی های محلی که بیش از 90 درصد جمعیت کوزوو را تشکیل میدادند، در دستان حکومت اسلوبودان میلوسإویچ تحت سرکوب سبعانه و پاکسازی قومی قرار گرفتند. پس از آنکه دخالت ناتو این خشونت را در سال 1999 متوقف ساخت، قطعنامه 1244 شورای امنیت سازمان ملل به حکومت بلگراد بر کوزوو پایان بخشید و دولت موقت سازمان ملل را برقرار ساخت. برای مدت 9 سال مردم کوزوو صبورانه برای روشن شدن آینده شان منتظر ماندند. نه سال به اندازه کافی زمانی طولانی بود. اروپا و ایالات متحده از مذاکراتی که بدنبال راه حلی برای مشکل وضعیت کوزوو بود و میتوانست مورد توافق دوجانبه قرار گیرد حمایت کردند. علیرغم دو سال گفتگو که در ابتدا توسط فرستاده ویژه سازمان ملل مارتی آتیساری و بعد هیئت سه نفره ای متشکل از اتحادیه اروپا، روسیه و ایالات متحده هدایت میشد، دو سوی اختلاف در ارتباط با این مسئله اساسی که آیا کوزوو باید مستقل باشد یا خیر آشتی ناپذیر باقی ماندند. با در نظر گرفتن این بن بست، فرستاده ویژه، آتیساری، طرح پیشنهادی همه جانبه ای در ارتباط با کوزوو طراحی کرد که شامل توصیه ای برای استقلال یافتن کوزوو تحت دوره ای از نظارت بین المللی میشد. ایالات متحده، اروپا و اکثر اعضای شورای امنیت سازمان ملل از این طرح حمایت کردند. ما همه به این توافق رسیدیم که استقلال تنها نتیجه قابل قبول برای کوزوو میتواند باشد. بدلیل میراث کشمکش و عدم اعتماد دوجانبه، هیچ راهی برای باقی ماندن مردم صربستان و کوزوو در وضعیت کارآمد دموکراتیک وجود ندارد. بخشهای از هم فرو پاشیده یوگوسلاوی صرفا نمیتواند دوباره به یکدیگر پیوسته شود. بجای اینکه اجازه دهیم وضعیت پس رفت کرده و به بحران تبدیل شود، اروپا و ایالات متحده تصمیم گرفتند وارد عمل شوند. ما اجازه نمیدهیم وضعیت موجود ادامه یابد – ادامه وضعیت برزخ برای مدتی طولانیتر کوزوو را تبدیل به گرمخانه ای برای سرخوردگیها و عدم ثبات کرده و نتایجی اسف بار برای همه اروپا به بار می آورد. ما نمیتوانستیم اجازه دهیم آینده نامشخص کوزوو بر افقهای اقتصادی آن سایه افکند و کوزوو را بیش از پیش از گرفتن وامهایی از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی که بشدت به آن نیاز دارد محروم سازد. کوزوو اکنون استقلال یاقته است. کار ما اکنون کمک به رهبری و مردم کوزوو در توسعه این وضعیت جدید و تبدیل آن به کشوری خود کفا و چند قومی است که دیگر تحت قیمومیت جامعه جهانی نباشد. ما تحت تاثیر بسیار قرار گرفتیم که رهبران کوزوو در بیانیه استقلال خود، خود را به دستیابی به بالاترین استانداردهای دموکراسی از جمله آزادی و تحمل و پذیرش شهروندانی با همه پیشینه های قومی متعهد ساختند. همانطور که پرزیدنت بوش بیان داشت: "اینها اصولی هستند که موجب افتخار منزلت انسان میشوندØ› ارزشهایی که آمریکا در دوستان خود جستجو میکنند." هیچ کشوری در اروپا بیش از صربستان از استقلال کوزوو بهره مند نمیشود. تشویش بیشتر درباره عواقب آن موجب ادامه یافتن دل مشغولی صربستان با کوزوو میشد و امیدهایی واهی ایجاد میکرد و رهبران صربستان را از پرداختن به دغدغه های شهروندانشان و آینده اروپاییشان منحرف میساخت. مردم صربستان لیاقت بیشتری دارند و در واقع آن را طلب میکنند. درباره کشش شدید ناسیونالیستی و وابستگی رومانتیکی که صربها برای کوزوو احساس میکنند بسیار شنیده شده است. در حقیقت نظرسنجیها نشان میدهد که بیش از 70 درصد صربها خواستار پیوستن به اتحادیه اروپا هستند و اینکه بتوانند به بیکاری بعنوان نگرانی ای بزرگتر از سرنوشت کوزوو استناد کنند. صربستان باید جایگاه مناسب خود را در اروپا، جامعه فرا آتلانتیک و جهان بیابد. اروپا و ایالات متحده آماده استقبال از آنان هستند. سعادت و ثباتی که موج دیگر ملتهایی را که به جامعه اروپای آتلانتیک ملحق شده اند در بر گرفته است نشانه ای است که به کشورهای بزرگ جنوب شرقی اروپا اشاره دارد. تراژدی سقوط یوگوسلاوی اکنون بتاریخ پیوسته است. با یکدیگر قادر خواهیم بود از میراث جنگ عبور کرده و بسمت آینده ای روشنتر برای همگان قدم برداریم. منبع خبر از usinfo.state.gov