آیا انقلاب آزادیبخشی أحواز به پیروزی نزدیک شده است?اشغال وضمیمه کردن سرزمینهای ملل توسط نیروهای اجنبی بهدف سلطه بر ثروت آنها واستفاده سوق الجیشی از اهمیت جغرافیائی سرزمینهایشان، از قرنها پیش معمول بوده، و همراه با اشغال، مبارزه هم برای آزادی از سوی ملتها در سرزمینهای اشغال شده هم وجود داشته، ولی نتائج مبارزات ملل همیشه یکی نبوده وهمچنانکه شاهد موفقیت بعضی مبارزات آزادیخواهانه وآزادیبخشی ملتهای بوده وهستیم که توانستند بزرگترین نیروهای نظامی وبزرگترین کشورهای اشغالگر را ذلیلانه مجبور به ترک وطن خود کنندب، ولی بعضی مبارزات هرچند خونین وطولانی بوده ولی به موفقیت نرسیده وحتی در بعضی موارد 100 سال مبارزه یک ملت به نتیجه نمی رسد ولی دریک فاصله زمانی کوتاهی ملتها پیروز می شوند وشاهد هستیم که کشور الجزائر 132 سال علیه استعمارگر مبارزه بی نتیجه کردند ولی در 6 سال مبارزه جبهه ملی الجزائر پیروز گردید« وفرانسه را که بزرگترین نیروی عصر خود در اروپا وافریقا بود مجبور به عقب نشینی کردند همچنانکه عمر مختار لیبی هم توانست استعمارگران ایتالیائی را از کشور خود بیرون کند.ما احوازیها هم تجربه ای خاص در این زمینه داریم که عمر این تجربه 87 سال است وبا وجود مبارزات مستمر از 1925 تاکنون، وبا وجود رهبری مبارزه بوسیله تعدادی از سازمانهای سیاسی نیرومند ومسلح، ولی با دادن تلفات بسیار تا چندی پیش هنوز به نتیجه ای موثر از مبارزه طولانی خود نرسیدیده بودیم، ولی امروزه چرا،مبارزه ما ملت عرب احواز در تمام 87 سال عمرش همیشه مبارزه مسلحانه بوده وبا وجود تشکلهای نیرومند، ولی بعلت عدم آمادگی روانی وفکری وانقلابی "ملت" وعدم آمادگی فکری وروانی مردم وپشتیبانی موثر آنها هیچ یک از آن تشکلها که بیشتر در بیرون مرزهای آحواز مستقر بودند نتوانستند در مبارزه خود به نتایج مطلوب برسند ودر نهایت بدون موفقیت یا خود را منحل یا ضعیف شده وبی اثر ماندند.وبا نتیجه گیری از تجارب مبارزات استقلال خواهانه وآزادی خواهانه ملل، به این نتیجه قطعی می رسیم که سازمان سیاسی مسلح یا مسالمت آمیز بدون پشتیبانی مردمش وبه تنهایی در حالات بسیار استثنائی موفق می شود تا ملتی را آزاد کندØ› أما سازمانی که موفق می شود تا ملت خود را وارد میدان کند یا ملتی که خود سازمانهای خود را تشکیل وبه پیش بیندازد موفق به آزاد کردن خود می شود. در خصوص انقلاب ازادیبخشی أحواز اما، پس ازقبول اینکه جنبش وسیع مردمی پیروزی را تضمین می کند، باید گفت که در این مرحله جنبش احواز فعلا مردمی شده وملت ما با درصدی بسیار بالا به حق خود در استقلال وتشکیل کشور مستقل خود ایمان آورده اند وجوانان میهن پرست اینک اکثریت جوانان احواز را تشکیل می دهند ومشارکت عملی ومستقیم آنها در مبارزه با دشمن اشغالگر هم روز بروز بیشتر می شود، این در واقع آغاز مبارزه نهائی وسیعØ›جدی وحقیقی ملت عرب احواز است وطولی نخواهد کشید تا گردانهای مبارز مختلف احوازی را مشارک در مبارزه خواهیم یافت، مبارزه ای که این بار با پشتیبانی کامل ملت پیش می رود. تجارب مبارزاتی اخیر سازمانهای سیاسی احوازی وشرایط منطقه ای وجهانی و اوضاع ایران درکنار هم اکثریت مردم مارا به حق خود در استقلال آشنا نموده، واینک مردم احواز به نظام وسلطه در ایران بعنوان اشغالگران و دشمن می نگرند ودیگر نیازی به توجیه بیشتر مبارزه آزادیبخشی نیست وتنها کار مانده که سازمانهای سیاسی باید به آن اقدام کنندØ› تعمیق بخشیدن به حس میهن پرستی و به عمل وارد کردن جوانان عربØ› ونظام یافتگی بیشتر مبارزه است. در این مرحله حساس وپیشرفته جنبش سیاسی ومبارزاتی احواز، که از سال 2005 به این سو سرعتی بالا گرفت، بر سازمانهای سیاسی وگردانهای مقاومت احواز است تا مبارزه را تشدید نموده، وبدون اتلاف وقت این نیروهای وسیع آماده مبارزه را وارد صحنه کنند، خصوصا اینکه دشمن در این مرحله خود پایگاه نسبی مذهبی را هم که داشته از دست داده وبا چند جهش مبارزاتی موفق از سوی نیروهای سیاسی ومقاوم احوازی، بسیاری از نیروهایش از او جدا خواهند شدØ› وبا ادامه مبارزه در احواز ودر مناطق ملل غیر فارس دیگرØ› اکثریت نیروهای نظام به مردم خود خواهند پیوست، وآن زمان است که پیروزی به قطعیت وحتمیت خود می رسد. سازمانهای سیاسی مبارز استقلال طلب احوازی وسازمانهای سیاسی مبارز ملل غیر فارس نباید این فرصت را از دست دهند وهرگونه تعلل وتردیدی در تشدید مبارزه سبب تأخیر پیروزی خواهد شد وعدم مشارکت فعال هر سازمان سیاسی در این مرحله از مبارزه نشان دهنده عدم توانائی آن سازمان است که مسلما پس از مدتی هم عملا آن سازمان از سوی مردم منزوی و درنهایت ایزوله خواهد شد. [email protected]